Konkurs i kocie opowieści

Na kwietniowy konkurs w Klubie Kota Jasna 8 zgłaszam zdjęcie Bonifacego i Erica:

Koty kocham od zawsze, niestety moja mama nie... W dzieciństwie miałam tylko jednego kota Cezarego - czarny dachowiec z białymi skarpetkami i krawacikiem, nie mam żadnego zdjęcia... Kiedy poznałam Olka, także wielbiciela kotów i docelowo trafiłam do Świdnicy, było wiadomo, że kot się w domu pojawi. Szukałam rasy, która będzie łagodna i przyjacielska - mieliśmy 3-letnie dziecko... Zdecywaliśmy się na kota syberyjskiego i pojawił się Bonifacy:

 

Jak Boniś był już duży dołączyła Gabrysia - kotka syberyjska - błękitnooka Neva Masquerade.

 

Nie założyliśmy żadnej hodowli, koty były wykastrowane, domowe. Bońcio ciepło przyjął nową przyjaciółkę. Bardzo szybko stali się nierozłączni.

Gabrysia była moją najukochańszą koteczką, królewienką. Wystarczyło, że usiadłam gdzieś na chwilę, od razu układała się na kolanach. Chodziłam cała w białych kłakach i byłam szczęśliwa.

 

W 2010 roku Gabrysi niestety wysiadły nerki i odeszła do kociego raju... Nawet dzisiaj jak ją wspominam łzy kręcą mi się w oku, kocham wszystkie swoje zwierzęta, ale Ona była naprawdę wyjątkowa. 

Myślałam, że już żaden kot nie zastąpi tej pustki, a potem moja mama rzuciła jakąś głupią uwagę, że teraz mam mniej kłopotu i tak się wkurzyłam, że z miejsca zaczęłam szukać nowego kota. Nasze koty nigdy nie były ciężarem! Jeździły z nami na wakacje - spacerowały nad polskim morzem, grzały futerka nad jeziorami.

I od sierpnia 2010 roku jest więc z nami Eric - kot brytyjski, mój Klusek.

 

Początkowo Bonifacy na niego prychał, syczał i gonił, ale w sumie  bardzo szybko zaakceptował nowego towarzysza. Chłopaki często razem śpią, tulą się do siebie, wylizują główki.

Klucho nie przychodzi na kolana, nie lubi kiedy się go bierze na ręce, nie chce wychodzić na spacery, ale i tak go uwielbiam, zawsze się gdzieś kręci w pobliżu, głośno mruczy, gdy się go głaszcze i w ogóle mogłabym go schrupać. Jak coś przeskrobie nie umiem się długo na niego gniewać, przyjdzie z tą mordunią, popatrzy tymi cudnymi bursztynowymi oczami i serce od razu mi mięknie. Stokrotki dojadł dokumentnie ;)

Bonifacy ma najlepsze serce na świecie, kiedy jestem smutna przychodzi mnie pocieszać, rano zawsze nas wita, układa się na brzuchu i mruczy na dzień dobry, razem robótkujemy i czasami grzeje moje kolana, mały substytut Gabrysi...

Z "Niezbędnika pani domu":

Kocią lub psią sierść najłatwiej zebrać z dywanu za pomocą wilgotnej gąbki.