Sukienka

I znowu spróbowałam czegoś nowego - uszyłam sobie sukienkę. Sama nie dałabym rady, ale akurat mam przyjaciółkę, która potrafi szyć i pokazała mi co i jak.

Kupiłam kupon materiału w Dekorii za 7 zł, jakby nic nie wyszło, mała strata. Przyjaciółka rzuciła materiał na podłogę, coś tam odmierzyła, chwyciła za nożyczki i skroiła - hola hola zawołałam, ja chcę się nauczyć, ale było już za późno :) Tajniki krojenia poznam następnym razem... Potem już było: przeszyj odtąd, dotąd, zaprasuj... Nauczyłam się wszywać zamek kryty, choć tak się przejęłam, że szyłam po ząbkach, później trzeba było pruć, bo zamek nie chciał się zapinać :)

Sukienka ma usztywnione fizeliną obłożenia wokół dekoltu i rękawów. 

Przyjaciółka wyleciała do Grecji, więc sama robiłam wykończenie, zaszewki, podwinięcie dołu i obszycie rozporka, jest trochę krzywo, ale co tam.

Jestem wyższa i tęższa od swojego manekina. Sukienka sięga mi odrobinę za kolano. Nie jest to jakieś haute couture, ale i tak jestem zadowolona z efektu.

Oprawiłam w końcu nową akwarelkę i trochę poprzestawiałam obrazy. Testowałam spostrzegawczość mojego Olka. Facet na równi ze mną czyta magazyny wnętrzarskie, ale zmiany na ścianie nie zauważył. Na drugi dzień nie wytrzymałam i pokazałam palcem... :)

Z drugiej strony ma to swoje zalety. Dostałam kiedyś od teściów drewnianego kota, taką stojącą płaskorzeźbę z pomalowanymi oczami metrowej wysokości - koszmarny kicz, stało to przy ścianie i drażniło tylko moje oczy. Kiedyś - jeszcze w zeszłym roku, nie wytrzymałam i wystawiłam kota koło kubła na śmieci, komuś się szybko spodobał i znikł. Olek do tej pory nie zauważył, że nie ma go w salonie :)))

Z "Niezbędnika pani domu":

Stare i zdawałoby się utrwalone na dywanie plamy nieznanego pochodzenia można próbować usunąć środkiem do mycia szyb. Należy spryskać nim plamę i przetrzeć ściereczką. To bardzo skuteczny sposób - sprawdza się w większości przypadków.